Wydawca treści Wydawca treści

Skąd się bierze drewno

Zaspokojenie naszego zapotrzebowania na drewno i zapewnienie trwałości lasów nie są sprzecznymi interesami. Drewno w Polsce jest naturalnym bogactwem, które jest całkowicie odnawialne.

Gwarantuje to wielofunkcyjna, zrównoważona gospodarka leśna, prowadzona przez Lasy Państwowe, opiekujące się 77,5 proc. polskich lasów (największa w Unii Europejskiej organizacja zarządzająca lasami publicznymi).

Leśnicy pozyskują drewno w granicach wyznaczonych przez standardy ekologicznej gospodarki, badania naukowe i 10-letnie plany urządzenia lasu, zatwierdzane przez ministra środowiska – średnio do 55–60 proc. drewna, które przyrasta w lesie; cała reszta zwiększa zapas na pniu. Dlatego nasze zasoby drewna rosną z roku na rok i są już dwukrotnie większe niż pół wieku temu. Wynoszą 2,4 mld m sześc., w tym w Lasach Państwowych – blisko 1,9 mld m sześc., co czyni je piątymi co do wielkości w Europie. Kupując drewno lub produkty z drewna z Lasów Państwowych, mamy pewność, że surowiec został pozyskany w sposób niezagrażający przyrodzie.

Również zasobność drzewostanów w lasach zarządzanych przez PGL LP stale rośnie. W roku 1991 wynosiła 190 m sześc./ha, a 20 lat później, w 2011 r. – już 254 m sześc./ha. Według międzynarodowych statystyk polskie lasy zaliczają się pod tym względem do czołówki europejskiej, charakteryzując się ponaddwukrotnie wyższą przeciętną zasobnością niż pozostałe lasy Starego Kontynentu.

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania.
 
Głównym dostawcą surowca na polski rynek są Lasy Państwowe, które pokrywają ponad 90 proc. zapotrzebowania krajowego przemysłu i mieszkańców. Aby zaspokoić rosnący popyt, leśnicy zwiększają pozyskanie drewna: od 1990 r. wzrosło ono przeszło dwukrotnie – do ponad 35 mln m sześc. Ponieważ jednocześnie rośnie powierzchnia lasów, a przede wszystkim ich zasobność, naukowcy oceniają, że Lasy Państwowe będą mogły zwiększyć pozyskanie drewna do 40 mln m sześc. w 2030 r. i 45 mln m sześc. w połowie stulecia.

Warto pamiętać, że przychody Lasów Państwowych w ponad 90 proc. pochodzą właśnie ze sprzedaży drewna. To zapewnia im samodzielność finansową i umożliwia wykonywanie licznych zadań na rzecz polskich lasów i ich użytkowników bez korzystania z pieniędzy podatników (inaczej niż w wielu innych krajach Europy).

Zwiększają się nie tylko nasze zasoby drewna, lecz także powierzchnia lasów. W połowie XX w. zajmowały nieco ponad jedną piątą obszaru Polski, a dziś już niewiele mniej niż jedną trzecią. Lasy Państwowe pozyskują drewno, ale w tym samym czasie odnawiają drzewostany i zalesiają dotychczasowe nieużytki. Co roku leśnicy sadzą aż 500 mln nowych drzew, czyli średnio… 57 tys. na godzinę.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

Pod zarządem Nadleśnictwa Bełchatów znajduje się niemal 20 tys. ha lasów. Tutejsi leśnicy opiekują się także ponad 14 tys. ha lasów prywatnych.

Nadleśnictwo Bełchatów podlega Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi. Obszar nadleśnictwa graniczy z następującymi jednostkami LP: od północy z Nadleśnictwem Kolumna, od  wschodu z Nadleśnictwem Piotrków, od południa z Nadleśnictwem Radomsko, od zachodu z Nadleśnictwem Wieluń i od północnego-zachodu z Nadleśnictwem Złoczew. Lasy nadleśnictwa położone są w VI Krainie Małopolskiej, w środkowej części dzielnicy 1 Sieradzko-Opoczyńskiej, w mezoregionie Sieradzko-Łódzkim w części południowej województwa łódzkiego, na terenie 5 powiatów, 15 gmin.

Starostwo Powiatowe Gmina
Bełchatowskie Bełchatów Miasto
Bełchatów Gmina
Drużbice (część)
Kluki (część)
Kleszczów
Szczerców (część)
Zelów Miasto i Gmina (część)
Pajęczańskie Rząśnia (część)
Sulmierzyce (część)
Radomszczańskie Dobryszyce (część)
Gomunice (część)
Kamieńsk obszar wiejski (część)
Łaskie Widawa (część)
Piotrkowskie Grabica (część)
 
 
 
         Nadleśnictwo Bełchatów swym zasięgiem działania obejmuje obszar 120.000 ha. Lesistość terenu wynosi ok. 28%. Nadleśnictwo zarządza lasami państwowymi o powierzchni 19.489 ha (z czego na powierzchnię leśną przypada 18.226 ha, w tym drzewostany stanowią 17.392 ha). Lasy innych własności w zasięgu działania Nadleśnictwa zajmują powierzchnię około 16.400 ha. Nadleśnictwo administracyjnie podzielone jest na dwa obręby leśne: Kluki 8 leśnictw i Wola Grzymalina 5 leśnictw oraz gospodarstwo szkółkarskie Borowiny.

Wszystkie lasy są lasami wielofunkcyjnymi, jednak ze względu na ich główne funkcje dzielimy je na 3 grupy: lasy rezerwatowe, lasy ochronne oraz lasy gospodarcze. W Nadleśnictwie Bełchatów funkcjonuje jeden zatwierdzony rezerwat przyrody.  

Lasy rezerwatowe zajmują łącznie powierzchnię 40,37 ha (powierzchnia leśna zalesiona i niezalesiona), co stanowi 0,2% powierzchni leśnej nadleśnictwa. We wszystkich drzewostanach należących do tej grupy stosuje się ochronę czynną – Plan ochrony rezerwatu przewiduje wykonywanie zabiegów ochronnych, których celem jest utrzymanie lub podniesienie unikatowych walorów rezerwatu.

Lasy ochronne w Nadleśnictwie Bełchatów zajmują łączną powierzchnię 10706,84 ha, tj. aż 61,7% powierzchni leśnej nadleśnictwa. Większość lasów ochronnych posiada więcej niż jedną kategorię ochronności. Najwięcej lasów zakwalifikowano do kategorii: lasy w miastach i wokół miast - 5526,02 ha, co stanowi 31,9% powierzchni lasów nadleśnictwa, lasy trwale uszkodzone na skutek działań przemysłowych – 2307,83 ha (13,3%) oraz lasy glebochronne – 1912,47 ha (11,0%).  Pozostałą powierzchnię stanowią lasy gospodarcze, które zajmują powierzchnię 6600,18 ha, tj. 38,1% powierzchni leśnej.

Warunki glebowe

         Na terenie Nadleśnictwa Bełchatów zinwentaryzowano 14 typów gleb, w tym 42 podtypy. Udział poszczególnych typów gleb przedstawia się następująco: 

- arenosole (AR) - 904,25 ha - 5,2%,

- czarne ziemie (CZ) - 4,20 ha - 0,0%,

- gleby brunatne (BR) - 37,52 ha - 0,2%,

- gleby płowe (P) - 650,14 ha - 3,8%,

- gleby rdzawe (RD) - 5712,56 ha - 32,9%,

- gleby bielicowe (B) - 7088,81 ha - 40,9%,

- gleby gruntowoglejowe (G) - 347,41 ha - 2,0%,

- gleby opadowoglejowe (OG) - 163,53 ha - 1,0%,

- gleby mułowe (MŁ) - 6,73 ha - 0,0%,

- gleby torfowe (T) - 407,90 ha - 2,4%,

- gleby murszowe (M) - 93,95 ha - 0,5%,

- gleby murszowate (MR) - 433,66 ha - 2,5%,

- gleby industro i urbanoziemne (AU) - 1496,73 ha - 8,6%.                                                    

Warunki klimatyczne

Klimat regionu odznacza stosunkowo długim okresem wegetacyjnym, średnim okresem zalegania pokrywy śnieżnej, występowaniem późnowiosennych i wczesnowiosennych przymrozków, maksimum opadów przypadającym na okres letni oraz dominacją wiatrów z sektora zachodniego. Według podziału Wosia, obszar w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Bełchatów leży w Środkowopolskim (XVII) regionie klimatycznym. Najczęściej występującym typem pogody jest tu pogoda umiarkowanie ciepła (średnia temperatura dobowa powietrza: 5,1-15,0 0C), pochmurna (średnie zachmurzenie dobowe: 21-79%) oraz bez opadu (dobowa suma opadu: <0,1mm).

W celu bardziej szczegółowej charakterystyki warunków klimatycznych obszaru Nadleśnictwa Bełchatów, uwzględniono dane meteorologiczne zamieszczone w Atlasie klimatu Polski (Lorenc 2005), Klimacie Polski (Kożuchowski 2011) oraz informacji zawartych w Banku Danych o Lasach wartości najważniejszych parametrów pogodowych kształtują się następująco:

- średnia roczna temperatura powietrza: 7,8 0C (7,6 – 8,0 0C);

- średnia roczna suma opadów: 575 mm (560 – 590 mm);

- średnia roczna wilgotność względna 81% (80 – 82%);

- średnia roczna prędkość wiatru 4,0 m/s – z przewagą wiatrów zachodnich;

- średnia długość okresu wegetacyjnego: 215 dni (210 – 220 dni);

- średnia długość okresu bezprzymrozkowego: 205 dni (200 - 210 dni);

- średnia liczba dni z pokrywą śnieżną w sezonie zimowym: 53 dni (50 – 58 dni);

- średnia wysokość pokrywy śnieżnej w sezonie zimowym: 7,5 cm (6,5 – 8,5 cm).

Warunki wodne

Woda jest ważnym czynnikiem warunkującym wzrost i rozwój roślin. O stosunkach wodnych na określonym terenie decyduje całokształt różnorodnych czynników, wśród których główną role odgrywa sieć cieków wodnych, ilość opadów atmosferycznych, budowa geologiczna i ukształtowanie terenu. Na omawianym terenie ważne, a w niektórych wypadkach - decydujące dla stosunków wodnych, są wyrobiska (obniżenie poziomu wód gruntowych) i zwałowiska (spływ powierzchniowy)KWB Bełchatów.